Waarom ik niet protestants ben

29-09-2016

Bisschop de Korte: waarom ik niet protestants ben

Enkele dagen gelden verscheen in het Nederlands Dagblad onderstaand artikel. Bisschop de Korte spreekt morgen bij een symposium in de abdij van Berne bij gelegenheid van de presentatie van het nieuwe boek van Andries Knevel: 'Het geheim van de paus'. Het eerste exemplaar van het boek zal aan kardinaal Simonis worden uitgereikt.

Waarom ik niet Protestants ben...

Afgelopen zomer zond de Evangelische Omroep een vierdelige serie over paus Franciscus uit. Andries Knevel ging op zoek naar de achtergrond van de populariteit van de huidige paus.

Op 23 september publiceerde Knevel rond datzelfde thema een boek. Zoals vaak gebruikelijk werd aan de presentatie van het boek een klein symposium verbonden. De organisatie van dat symposium grossierde in prikkelende titels. Zo was het hoofdthema van de studiemiddag: 'Alle protestanten katholiek?' en ikzelf was gevraagd om iets te zeggen over het thema: waarom ik niet protestants wil zijn. Nu wil het geval dat de toenmalige preses van de synode van de PKN, ds. Gerrit de Fijter, mij bij mijn installatie als bisschop van Groningen-Leeuwarden in 2008 een protestantse bisschop noemde. Deze kwalificatie was uit de mond van ds. De Fijter als compliment bedoeld en verwees naar mijn oecumenische openheid.

Waardering

De uitdagende vraag van het symposium wil ik daarom wel beantwoorden maar pas nadat ik eerst enkele aspecten van de Reformatie noem waar ik grote waardering voor heb. Spontaan noem ik dan allereerst de grote liefde voor de Heilige Schrift en dan de gehele Schrift, dus ook de boeken van het Oude Testament. Natuurlijk is de tuin van de buurman altijd groener maar toch zou ik menig rooms-katholiek iets van die liefde gunnen. Want alleen door het lezen van de heilige Schrift komen wij de God van Israël op het spoor. En hoe zouden wij Christus kunnen liefhebben als wij de Schrift niet kennen? Graag noem ik ook de rijke liedcultuur. Gevoed door een stevige kennis van de Bijbel hebben dichters van protestantse huize prachtige liedteksten geschreven. Gelukkig is een aantal van deze liederen ook in rooms-katholieke liedbundels opgenomen.

Ook vragen

Aan de protestantse traditie zijn echter ook fundamentele vragen te stellen. Gezien de omvang van deze column beperk ik mij tot twee zaken. Als rooms-katholiek heb ik moeite met de beperkte sacramentele beleving van veel protestantse gelovigen. De grote waardering voor het Woord gaat bijna altijd gepaard met een onderwaardering van het sacrament, met name het sacrament van de Eucharistie/Heilig Avondmaal. Als priester ben ik gewend om dagelijks Eucharistie te vieren. Zo mag ik Christus ontmoeten in Woord én Sacrament. Nu is dagelijks misschien wat veel gevraagd maar mij lijkt het heel Bijbels om in ieder geval iedere zondag het Heilig Avondmaal te vieren. De staande praktijk in de meeste protestantse gemeenten is tussen de vier en tien keer per jaar. Mij komt dat armetierig over en volgens mij doen protestanten zich daarmee te kort.

Ik noem als thema ook de vele splitsingen binnen de protestantse wereld. Het zoeken van de waarheid verloopt veelal kil en met weinig liefde. Voor een buitenstaander is het onbegrijpelijk dat er in ons goede vaderland meer dan tien kerken zijn die zich allemaal gereformeerd noemen. Voor een rooms-katholiek is deze repeterende breuk verwonderlijk en vanuit de roeping tot kerkelijke eenheid hoogst ernstig en ongelukkig.

Daarom

Ik blijf daarom maar rooms-katholiek bisschop met grote oecumenische inzet die de rijke aspecten van de Reformatie waardeert en in de oecumenische dialoog mijn vragen zal blijven inbrengen.

Mgr. Dr. Gerard De Korte