Je huis: hart van je leven

10-05-2020

Je bent pas dáár echt thuis waar anderen blij zijn met jouw aanwezigheid en waar jij op jouw beurt iets kunt betekenen voor anderen...

Het huis waar je woont is een belangrijke plek. Zeker nu we tijdens deze coronacrisis veel meer dan anders aan huis gebonden zijn. Je huis is normaal gesproken de basis vanwaar je vertrekt om naar je werk, je school of andere bezigheden te gaan en waarnaar je weer terugkeert. Het is de plek die je naar eigen smaak kunt inrichten, met meubels en spullen die je dierbaar zijn en waar je tot jezelf kunt komen. Het is de plaats waar je ook welkom bent bij je gezinsleden en huisgenoten en waar je op jouw beurt ook anderen kunt verwelkomen, zoals je vrienden en gasten. Zo vormt het huis waar je woont op een bepaalde manier het hart van je leven.

Zodoende is het noodgedwongen moeten verlaten van je huis en je vertrouwde omgeving, zoals het geval is met talloze vluchtelingen overal ter wereld, heel ingrijpend. Je bent opeens ontworteld en ontheemd. Je bent je oriëntatie en je houvast volledig kwijt: waar moet ik naar toe? waar kan ik terecht? Maar omgekeerd is de situatie van onze intelligente lockdown ook weer onnatuurlijk en verlammend in de zin dat wij weer tevéél aan huis gebonden zijn en te weinig mogelijkheden hebben om elkaar te ontmoeten of feestelijk samen te komen.

Want het hebben van een huis niet alleen een zaak is van stenen en cement. Je hebt ook een goede sociale leefsfeer nodig met veiligheid en geborgenheid binnenshuis, maar ook van vrijheid, uitwisseling en contacten buitenshuis. Het is niet voldoende dat je een gebouw hebt om in te wonen hoe belangrijk dat ook is. Een huis is onderdeel van het leven. En het leven van mensen gebeurt juist ook in contact met andere mensen van wie je input krijgt en bevestiging. Je bent pas dáár echt thuis waar anderen blij zijn met jouw aanwezigheid en waar jij op jouw beurt iets kunt betekenen voor anderen, waar je met je hele persoon wordt aanvaard en gewaardeerd en waar je voelt dat je deel uitmaakt van een groter geheel.

Een huis hebben is dus niet alleen iets “materieels” (iets van stenen en cement), maar ook iets “geestelijks” en sociaals (iets van het hart, van de ziel). Daarvoor is een bepaalde atmosfeer van begrip en liefde tussen mensen nodig, een sfeer van respect en openheid, en van vrijheid zonder dwang, maar ook een sfeer van verantwoordelijkheid en inzet, een houding ook van compassie en betrokkenheid. Het is in feite de atmosfeer en houding die God zelf heeft tegenover ons; Hij is liefdevol en trouw; op Hem kun je het huis van je leven bouwen, op Hem kunnen de mensen hun gemeenschap bouwen.

Méér nog: God is zelf bezig om een huis voor ons te bouwen. Daarover spreken ons de lezingen van vandaag. Het is een geestelijk thuis, een geestelijke tempel, omdat de H. Geest met zijn liefde en trouw er de ziel van is. En het fundament ervan is Jezus Christus, Hij is de hoeksteen. Hij is degene die ons in verbinding brengt met God de Vader. Want niemand komt tot de Vader tenzij door Hem. Treedt daarom toe tot Christus, de levende Steen, zo zegt Petrus in de 1e lezing en laat uzelf voegen in de bouw van de geestelijke tempel. Wordt zelf een levende steen in het huis van God. Want Christus heeft voor ons in dat huis van zijn Vader een plaats bereid; er is ruimte voor velen.

Misschien dat we denken: dat huis van de Vader komt pas na de dood, in de hemel. Inderdaad is daar in de hemel de voltooiing. Maar dat huis van de Vader mag en moet hier op aarde al beginnen. Hier op aarde mogen wij al thuis zijn bij God en bij elkaar. Zoals Jezus van zichzelf op aarde zegt: Ik ben in de Vader en de Vader is in Mij; Hij bezielt mijn woorden en daden; de Vader is het die blijvend in Mij zijn werk verricht. En die verbondenheid met de Vader kan ook jullie deel worden. Want wie in Mij gelooft, zal ook zelf de werken doen die Ik doe.

Zo is de verrezen Christus de eeuwen door bezig om wereldwijd de mensen bijeen te brengen in de geloofsgemeenschap van zijn Kerk en ze zo een geestelijk thuis te bieden, als basis van een nieuwe, gelukkige wereld, waarvan Gods liefde de motor is. Van deze Moederkerk, als geestelijk thuis van de gelovigen, is Maria heel bijzonder het beeld en het gezicht; heel bijzonder in deze meimaand mogen we daar weer bij stil staan. En samen met Maria geven miljoenen moeders daar wereldwijd gestalte aan. En ook zij, die om welke reden dan ook geen kinderen kregen, kunnen toch een moederlijke rol spelen in die wereldwijde gemeenschap van Gods kinderen.

Laten wij dan dankbaar deel uitmaken van dit geestelijke thuis van Gods volk, het huis van de Vader, waar ruimte is voor velen en laten wij er ook zelf aan meewerken dat anderen hun weg vinden naar dit geestelijk thuis, zodat deze aarde omgevormd wordt tot het nieuwe Jeruzalem, Gods woning onder de mensen.